Το «νησί» του Πηλίου

Εκεί όπου σβήνει το Πήλιο και το Τισαίο όρος, ορθώνεται το Τρίκερι. Αν και δεν είναι σε νησί, το χωριό έχει χαρακτήρα νησιώτικο με τα λευκά σπίτια, τα αρχοντικά και τα δαιδαλώδη καλντερίμια.
Στο νότιο άκρο της χερσονήσου το τοπίο αγριεύει αλλά οι μικρές έρημες αμμουδιές που εμφανίζονται, αποτελούν παράδεισο για τους ερασιτέχνες ψαράδες. Ο δρόμος που ενώνει το Τρίκερι με τον υπόλοιπο κόσμο φτιάχτηκε πρόσφατα καθώς το φύλλο χάρτη της Γεωγραφικής Υπηρεσίας Στρατού του 1986 δεν δείχνει να υπάρχει δρόμος που να καταλήγει στο Τρίκερι, ενώ το χωριό (σε αντίθεση με το υπόλοιπο Πήλιο) δεν ενώνεται ούτε με καλντερίμι με άλλον οικισμό! Οι κάτοικοί του ήταν γνωστοί καραβοκύρηδες οι οποίοι αρχικά εγκαταστάθηκαν στο νησάκι Παλαιό Τρίκερι αλλά σιγά σιγά μετακινήθηκαν προς την ηπειρωτική χώρα λόγω των επιθέσεων που δέχονταν από τους πειρατές. Σήμερα το- όμορφο και κατάφυτο από ελιές- νησάκι κατοικείται, έχει καταλύματα και ταβέρνες αλλά δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα ενώ την καθημερινότητά του μοιάζει να εποπτεύει από την κορυφή του λόφου το μοναστήρι της Παναγιάς Ευαγγελιστρίας. Μετά το Τρίκερι και στο νοτιότερο άκρο της χερσονήσου βρίσκεται το επίνειο του χωριού, που είναι το ψαροχώρι της Αγίας Κυριακής.
Το λιμανάκι με τα ψαροκάικα, οι ψαροταβέρνες και το καρνάγιο του, έχουν κάνει «διάσημο» τον οικισμό σε όλη τη Μαγνησία και τη Βόρεια Εύβοια.